Wanneer tegenwoordig wordt gesproken over het manicheïsme dan denkt men vooral aan de buitengewone mens die Mani heette. Deze boodschapper van het Licht, die zeven eeuwen na de Boeddha leefde, en twee eeuwen na Christus, verenigde in zijn geniale visie oost en west met elkaar. Hij werd de «Parakleet Meer...van de Waarheid» en «Zegel der Profeten» genoemd. Zijn visie over het leven en de wereld was zo krachtig, dat zij zich absoluut zonder strijd van Afrika tot China, van de Balkan tot in Arabië verspreidde. Mani, kunstenaar zonder weerga, schilder, ongeëvenaard dichter, getalenteerd musicus en opmerkelijk medicus, toonde de eenheid aan die de verschillende religies verbond. Hij onderwees de christenen de diepte en het verborgene van het universele christendom, ontsluierde aan de magiërs van Iran de werkelijke betekenis van de boodschap van Zoroaster, en verklaarde de boeddhisten de weg van bevrijding. De «kerk der rechtvaardigen» die hij stichtte om de mysteriën van de volkomen Mens over te dragen, verlichtte gedurende meer dan duizend jaren miljoenen zielen. Maar wat is er overgebleven van deze «religie van het Licht», die zo tolerant en strijdloos was, die de wereld in vlammen hulde en zovelen in beroering bracht? Daarop werd tijdens het Renova-symposion De gave van het Licht, gehouden op 7 mei 2005 te Bilthoven, ingegaan. In deze bundel zijn de vier voordrachten van dit symposion opgenomen. Uit een psalm van Mani2 «Wat God mij openbaarde, zette ik uiteen aan hen, die naar de Waarheid verlangen. Ik gaf hun getuigenis van het ware schouwen en van de heerlijkste openbaring die mij ten deel vielen.»