Het verborgen woord in Islam-Christendom-Jodendom is de energie die het goddelijke zoekt
in de mens en in de schepping. Want het goddelijke wordt zichtbaar in 'mensenzonen'; het kan in iedere mens doorklinken. Dit verborgen woord is áltijd actueel; het is de rechtstreekse openbaring van 'God', Meer...het goddelijke, en het klinkt bijzonder krachtig in de boodschappers, de stichters van de grote religies die innerlijke bevrijding naderbij probeerden te brengen.
Islam betekent 'vrede'. Vrede met de hoogste waarheid. De niet oordelende, geen verdeeldheid
creërende vrede van de mens met God-ín-de-mens. En daarmee de vrede tussen alle mensen, die immers allen oorspronkelijke scheppingen zijn van de Schepper!
In het esoterische christendom is veelvuldig sprake van Jezus, als het zuivere zielenaspect, de ziel die de mens 'redt', aan wie de zuivere kennis is gegeven. Ook van hem, Jezus, wordt in de psalm gezegd dat hij 'de vredevorst' is.
Op dezelfde wijze is binnen de innerlijke islam de naam van Ali gebruikt: hij was de geliefde schoonzoon van Mohammed, die 'het woord' zuiver bewaarde, en die hem had moet opvolgen.
Rumi zegt in zijn boek Mesnevi over Ali: “Ali bestond voor het moment dat de wereld geschapen werd, tot het moment dat de aarde zich duidelijk manifesteerde en de tijd ontstond: hij was er! Hij die Gods geliefde gezant is, aan wie de eestelijke rijkdom gegeven is, de koning van delheid, vrijgevigheid en rechtvaardigheid!”
De kabbala leert dat echte bewustzijnsgroei – zielegroei – tijd, instructie en verinnerlijking vergt. Het is een werk, een werkzaamheid die een heel leven voortduurt. Het is een transmutatie, die ook in kabbalistische levensboom, de Otz Chiim, is terug te vinden. De tien sefiroth geven de verschillende stadia weer, elk met zijn diepe betekenis.  
Maar de eerste en de belangrijkste is:
het terugvinden van de liefde, die de bron van het Albestaan is. Daaraan hangt de gehele wet: 'Heb de Schepper lief boven alles, en uw naaste zoals uzelf'.