Karl von Eckartshausen is een van die bijzondere mensen, die, wellicht met behulp van anderen maar zeker ook door een niet aflatend eigen zoeken een werkelijk hoger bewustzijn kon verwerkelijken. Daardoor spreekt in al zijn werken een wijsheid, een kennis uit eerste hand, die, over de eeuwen heen, Meer...de moderne zoekende mens aanspreekt alsof het gisteren is geschreven. Eckartshausen heeft het dan ook als zijn levensopdracht gevoeld om over het hogere leven dat hij ervaart te berichten, en andere mensen daartoe op te wekken. Zijn beroepsmatige verplichtingen lieten het toe dat hij zijn christelijk-theosofische en religieuze inzichten de wereld in kon sturen. Als censuurraad en later als archivaris en als geheimraad, eerst bij de Beierse keurvorst Karl Theodor en de laatste vier jaar van zijn leven bij keurvorst Maximilian Joseph IV, had hij intensieve contacten met vooraanstaande juristen, natuurwetenschappers, filosofen en dichter/schrijvers. Voor dat milieu, maar ook voor een groter publiek schreef hij meer dan 100 titels, waaronder toneelspelen, jeugdboeken, boeken over zedenleer en de meest diepzinnige geschriften als 'De Wolk op het Heiligdom' of 'Enkele Woorden uit het Binnenste'; waarvan een groot deel tijdens zijn leven werd gepubliceerd. Eckartshausen schreef over de innerlijke kerk, een school en een gemeenschap van mensen die 'gevoelig zijn voor het licht' en die deze wijsheidsschool in drie niveaus doorlopen. Het is een school, zo zegt hij, 'die buiten ruimte en tijd bestaat, maar telkens weer een innerlijk werkende gemeenschap voortbrengt om in de wereld steeds over een organisatie te kunnen beschikken, die de mensen naderbij voert'. Naar de universele wetten van deze 'onzichtbare kerk' tracht in onze tijd de Geestesschool van het Gouden Rozenkruis de zoekende mens met dezelfde vreugdevolle inzichten te bereiken.