De mens als kruispunt tussen tijd en eeuwigheid
Wijze woorden uit vele eeuwen
 
Tijd en tijdelijkheid zijn onlosmakelijk verbonden met ons leven. Alles beweegt en verandert voortdurend, en in het tijdelijke en beweeglijke vinden we maar Meer...moeilijk houvast. We weten er alles van en worstelen er regelmatig mee. De grootste uitdaging vormt wel de aanvaarding dat uiteindelijk zelfs ons eigen aardse leven en dat van onze dierbaren eindig is. Vele filosofen, tot op de dag van vandaag, probeerden mensen richting te geven en troost te bieden. Bijvoorbeeld door een stoïcijnse levenshouding aan te bevelen, die ons behoedt voor grote stemmingswisselingen en doet ontsnappen aan de greep van angst, zorg en vrees. Of juist door te pleiten voor bevlogenheid, waarin we de strenge en onbarmhartige kloktijd relativeren en ruimte maken voor een innerlijke ervaring van tijd. Met hun werk beschikken wij over waardevolle ideeën waaruit wij inspiratie kunnen putten en die ons aan het denken zetten.
Maar er is nog een andere bron die ons kan enthousiasmeren. Wij doelen hier op de universele wijsheid zoals we die kennen vanaf de tijd van de Mysteriën van het oude Egypte en de Veda's uit India, enkele duizenden jaren voor onze jaartelling. We noemen het een 'andere bron' omdat we deze wijsheid zien als leidster voor de mensheid, terwijl de Westerse filosofie zich in de loop der eeuwen meer en meer van deze bron heeft losgemaakt.
De Boeddha, enkele eeuwen voor onze jaartelling, verklaart het lijden van mensen uit hun gehechtheid aan wat ze hebben en wie ze menen te zijn. Lao Zi die enkele eeuwen daarvoor leefde, bepaalt ons bij de eindeloze afwisseling tussen yin en yang, bij de betrekkelijkheid van alle verschijnselen. Hij raadt ons het 'woe wei' aan, handelen vanuit de kracht van Tao.
In het christendom dat voortvloeide uit de Egyptische, Griekse en Joodse wijsheid, is het kruis een belangrijk symbool. In het midden van dit kruis, in het ontvankelijke hart van een mens, treffen tijd en eeuwigheid elkaar. Als een mens deze ontmoeting bewust beleeft, dan heeft hij zijn Geliefde weer gevonden, zoals de Soefi's zouden zeggen.
Door alle eeuwen heen hield het hart der wereld – een beeld dat Jacob Boehme gebruikte voor de voortdurende uitvloeiing van Gods liefde in ons bestaansveld – en daardoor geïnspireerde mensen deze universele wijsheid levend. Zo werd en wordt verzekerd dat elk mens de Geest die was, die is en die altijd zijn zal, op zeker moment in zichzelf kan vinden. Als dat gebeurt, dan staat hij of zij aan het begin van een groot avontuur – de verbinding is hersteld, een nieuwe wording is aanstaande en in het midden daarvan beleven wij eenheid, vrijheid en liefde.
Voorliggend boekje met wijze woorden uit tal van eeuwen is samengesteld door mensen die dit avontuur zoeken. Met veel plezier bieden wij het u hierbij aan.